Ці варта пасьля гэтага зьдзіўляцца, што поўную й дакладную гісторыю Беларусі можна прачытаць у Кнізе Кнігаў! Рукапісная кніга, незвычайна дарагая й рэдкая, паўтысячы гадоў кшталтавала сьвятарства ды арыстакратыю Беларусі. Але гэта была эліта манускрыптаў. Для нараджэньня нацыі патрабаваўся маштаб масавае сьвядомасьці. І такі маштаб даў Беларусі Францыск Скарына.

Мы вельмі баімся страціць Беларусь. А значыць, Беларусь жыве. Вечны палянэз, дух Агінскага, шчыміць сэрцы й рвецца да далёкае Радзімы. "Кліча да сябе, бо немагчыма з гэтым краем разьвітацца! " Алесь Адамовіч – клясык беларускай ваеннай прозы і літаратурнай крытыкі, буйны грамадзкі дзеяч і бліскучы публіцыст. Адзін зь нямногіх, хто супрацьстаяў імпэрыі зла знутры і набліжаў яе да краху. "Вайна пад стрэхамі", "Сыны ідуць у бой", "Хатынская аповесьць", раман "Карнікі" і, сумесна з Брылём ды Калеснікам, "Я з вогненнай вёскі" – гэта Адамовіч. Сьветлае беларускае аблічча. Шасьцідзесятнік у акулярах. Інтэлігент зь вінаватым, нават сарамлівым выразам твару. Характэрны для беларуса высокі й ціхі голас.

Калійныя солі, што перапрацоўваюцца на мінэральныя ўгнаеньні – гэта камбінат-імпэрыя "Беларуськалій", шахты глыбінёй да 400 м, 100-тысячны горад Салігорск й заробкі ў некалькі разоў вышэй, чым па астатняй краіне. Сталіца харчовае солі – Мазыр: тут у нетры на глыбіні 1200 м закачваюць ваду, і з паднятага на паверхню раствору выпарваюць хімічна чыстую, у дробныя зернейкі, бялюткую соль "Экстра". На сёньняшні момант мазырская кухонная соль зь ёдам і фторам у экспартных сальнічках – адзін з найбольш канкурэнтаздольных беларускіх тавараў, што вывозіцца ў 14 краінаў сьвету. На самым знакамітым радовішчы беларускае солі – Старобінскім – ярка-чырвоная калійная соль залягае паміж праслояў белай каменнай, утвараючы да 60 гарызонтаў.

Рэч Паспалітая дэградавала. Яе, бездапаможную, рвалі на часткі тры імпэрыі. Нацыя гінула. Вы толькі паслухайце, як было балюча Агінскаму!.. Але мэлёдыя жалю й суму гучала высакародна, моцна, адухоўлена. Гэта было разьвітаньне з Радзімай. Чуеце Агінскага – як гэта: пражыць усё жыцьцё, разьвітваючыся з Радзімай... Надзвычайны амбасадар у Галяндыі, дзяржаўны дзеяч, айчыну якога дзялілі акупанты, сэнатар у чужое Расеі і, нарэшце, эмігрант з эўрапейскай вядомасьцю ў Італіі. Толькі сярод паўстанцаў у беларускіх лясах ды родавым Залесьсі ля Смаргоняў, цудоўным спадчынным маёнтку, ён быў дома – у чаканьні чарговага расстаньня. Адлучанасьць, адчуджанасьць – скрыпічная, адчайная і настолькі настальгічная! Разьвітаньне з Радзімай... Агінскі, адзін з апошніх лідэраў Вялікае Літвы, спрабаваў адзінаасобна адрадзіць дзяржаву. У 1811 г ён падае Аляксандру I праект: 8 губерніяў і дзьве акругі аб'ядноўваюцца ў Вялікае Герцагства Літоўскае з цэнтрам у Вільні.

Позву духу – звыш. Подых волі Божае, якая можа ўсё. Вы сёньня самі бачылі на ўласныя вочы: беларусы могуць перамагчы сябе. А значыць – і ўсіх астатніх. Кульмінацыя Адкрыцьця – у Беларусі запальваецца алімпійскі вагонь. І вы чуеце, чуеце! – пацьверджаньне маіх словаў! – скандаваньне на трыбунах... Увесь народ, паглядзіце, устае са сваіх месцаў для дружнага: УСЁ ПАД СІЛУ! УСЁ ТЫ МОЖАШ! БЕЛАРУСЬ – ТЫ ПЕРАМОЖАШ!!! Той, хто сутыкаецца зь беларусам у асабістым супрацьстаяньні, дарма разьлічвае на мірны нацыянальны характар або комплекс слабейшага. Адзінаборства – гэта спаборніцтва духу.

Мастацтва: Рушчыц! Орда! Стрэмінскі!.. Кожнае імя – як удар пульсу, як удых-выдых, як порцыя волі, насычанай кісьляродам. Для велізарнай Расеі Беларусь сьціскалася ў кулак і білася яшчэ часьцей, яшчэ мацней. Рытмова, акордамі музычнае клясыкі. Глінка! Стравінскі! Рымскі-Корсакаў! Шастаковіч! Высоцкі! Макарэвіч! Растраповіч!.. Важкімі ўдарамі, прапячатваючы вечнасьць прозы й паэзіі адціскамі друку. Федаровіч! Мсьціславец! Полацкі! Дастаеўскі! Пісараў! Грын! Бярдзяеў! Еўтушэнка! Твардоўскі!.. Мімікай, жэстамі, інтанацыяй, усёй сваёй драматычнай істотай, адчайна й самааддана. Азарэвічы! Качалаў! Неміровіч-Данчанка! Напружанае аграмаднымі абшарамі Азіі й цяжарам эўрапейскае цывілізацыі, беларускае сэрца ўсё-ткі высільвалася з астатняе моцы для Ізраілю, расьсеянага па ўсім сьвеце: Шагал! Бакст! Суцін! Азгур! Замэнгаф! Азімаў! Бэн-Эліезэр! Мэндэль-Сфорым! Бейлін! Дуглас! Сарноў!..

Profile - Sandybeach Centre Дняпро Магілёў Белшына прамая - CWSA Дняпро Магілёў Белшына прамая трансляцыя 6 жніўня 2022 Магілёў Мінск прамы эфір - Google ძებნა Белшына

Нацыянальная ідэя. Фэнамэналёгія Беларусі Віцебск Ворная зямля. Гомель Горадня Дзьвіна Дняпро Крыніцы Лес Магілёў нават побытавая – гэта прамы вынік цярплівага засваеньня прынцыпу

Фальклёр – найглыбейшае вымярэньне нацыянальнага стылю. Аснова рытмаў, рыфмаў і архетыпаў. Беларускія пісьменьнікі XX ст. вядуць свой род наўпрост ад фальклярыстаў XIX ст. – адсюль і народніцтва, і этнакультурніцтва, і вясковасьць. З фальклёрных прадоньняў чэрпалі й Баршчэўскі для “Шляхціца Завальні”, і Купала для сваіх паэмаў, і Багдановіч для вершаў, і Колас для “Казак жыцьця”, і беларуская Філярмонія, і “Песьняры” – і дагэтуль бяруць фольк-рокавыя “Крыві” ды “Троіца”, мадэльеры й дызайнэры... Беларускі фальклёр – гэта жывыя бел-чырвона-белыя сьцягі нацыянальных строяў, “Лявоніха” ды “Харошкі”, “рытмовы шум” лесу, ветру, ракі ў беларускай музычнае этніцы, ажурныя выцінанкі, саламяныя шэдэўры – аж да царскіх брамаў з саломы ў палескіх цэрквах: 950 самадзейных народных калектываў, 84 фальклёрных і 18 фальклёрна-этнаграфічных групаў, 6 ансамбляў і хораў, і колькідзесят тамоў занатаваных сьпеваў (аналягаў няма ва ўсёй Эўропе! ).

[ПАТОК==] БАТЭ Славія Мазыр прамы эфір 7 жніўня 2022 55 на тэлеканале СТВ. Сёння таксама сустракаюцца: "Дняпро" (Магілёў) — "Нёман" (Гродна), "Дынама" (Брэст) — "Партызан" (Мінск), "Белшына" (Бабруйск) —

Уладзіслаў Рэймант, літаратура – Польшча, 1924 г. 2. Лявон Кантаровіч, эканомiка – СССР, 1975 г. 3. Ільля Прыгожын, хімія – Бэльгія, 1977 г. 4. Менахем Бегін, прэмія міру – Ізраіль, 1978 г. 5. Чэслаў Мілаш, літаратура – Польшча-ЗША, 1980 г. 6. Аарон РабінР Клуг, хімія – ЗША, 1982 г. 7. Іцках Рабін, прэмія міру – Ізраіль, 1994 г. 8. Шымон Перас, прэмія міру – Ізраіль, 1994 г. 9. Жарэс Алфёраў, фізыка – Расея, 2000 г. Вось яно, агромністае радовішча асобаў. Раскопваеш іхняе паходжаньне, і бачыш, наколькі яны беларусы! Гэтая невынішчальная беларускасьць скразіць у сьпевах Уладзіміра Высоцкага й аповедах Эдварда Радзінскага, у вершах Уладзіслава Сыракомлі, у вакале Міхала Забэйды-Суміцкага, у культавай “Матрыцы” братоў Вачоўскіх, у вачох знакамітага акуліста Сьвятаслава Фёдарава, у геніяльных тыпажах Інакенція Смактуноўскага, у бліскучай сатыры Віктара Шэндэровіча, у антыўтопіях Уладзіміра Вайновіча, балядах Андрэя Макарэвіча й канцэртах Мсьціслава Растраповіча...

Сам, цывільны, на чале атраду стральцоў у 480 чалавек рабіў рэйды супраць расейскага войска. Тут, у паходах, і нарадзіліся ягоныя знакамітыя гімнавыя маршы: "Марш паўстанцаў", "Марш-марш Дамброўскі", "Яшчэ Польска не згінэла". Палянэз ля-мінор. Мэлёдыя вялікае трагедыі. Агінскі быў Асобай самых страшных часоў новазапаветнай гісторыі Беларусі – мяжы XVIII і XIX стагодзьдзяў.

Большасьць беларускай шляхты й магнатэрыі пачуваліся правінцыяламі Рэчы Паспалітай. Панавалі каталіцызм, лаціна ды польская мова. Палянэз "Разьвітаньне з Радзімай" – так для ВКЛ называецца ўсё XVIII стагодзьдзе. Змагаючыся за Вялікую Літву, Агінскі змагаўся і за Вялікую Польшчу. Падскарбі вялікі літоўскі, ён падтрымаў Канстытуцыю 3 траўня і стаў адным з правадыроў паўстаньня Касьцюшкі. Ахвяраваў на барацьбу з захопнікамі 190 тысячаў злотых асабістых грошай.

Мы дагэтуль перабіраем розныя імёны – Крывія, Вялікалітва, Белая Русь... Мы зацыкліваемся на Расеі-Маці, або Расеі-Ворагу. Замест беларускіх духовых імпэратываў мы шукаем пацьверджаньняў беларускае ваяўнічасьці, беларускай уладнай магутнасьці, беларускаму багацьцю й матар’яльнай велічы, – і, у канчатковым выніку, сваёй падобнасьці да іншых нацыяў. Між тым, нацыянальная ідэя – гэта адметнасьць. Комплекс нацыянальнае непаўнавартасьці, вось як гэта называецца. Адсюль і сучасныя ідэалы: “нармалёвая эўрапейская дзяржава”, “маленькая, але ўтульная (мірная, мілая, -патрэбнае падкрэсьліць) рэспубліка”, “Краіна ня горш за Чэхію” і да т.

Геніяльны кампазытар, дыплямат, змагар за незалежнасьць. Аўтар Праекту “ВКЛ- 1811", музыкі польскага гімну й сусьветна вядомага палянэзу "Разьвітаньне з Радзімай". Музыка, у якую Агінскі ўклаў усю душу – ягоны ўласны вобраз. Прывід эпохі. Палянэз ля мінор: само "Разьвітаньне з Радзімай " у чалавечым абліччы. Палянэз, бо гэта быў век паланізацыі.

Вось ён, астатні акорд сярэднявечнай велічы! Імпэрыя была ў шоку ад гэтае дзёрзкасьці: з ВКЛ ужо разьвіталіся. Але радзіма Агінскага ўсё-такі ўваскрэсла – як Беларусь. "Разьвітаньне з Радзімай" – сусьветны шэдэўр настальгіі й адна з самых пранізьлівых нотаў беларускай нацыянальнай ідэі. Сёньня, калі палова беларусаў хоча выехаць з гэтае краіны куды падалей, калі эмігранты ўжо не спадзяюцца вярнуцца, калі нацыянальная сьвядомасьць, беларуская мова і незалежнасьць трымаюцца адно Божай воляю – "Палянэз Агінскага" месяцамі займае першае месца ў хіт-парадах FM.

Зноў меч, і пырскі фарбы, як кроў у люстры ляза, і ў бліках вастрыя – небывалая ўспышка іррэальнага! Ужо знакаміты, Марк Шагал у 1918-м прызначаецца гарадзкім упаўнаважаным па справах мастацтва, адчыняе ў Віцебску школу, набірае вучняў і запрашае выкладчыкаў з усяе былое імпэрыі. Малевіч, напісаўшы “Чорны квадрат”, ляціць сюды сьцьвярджаць абсалютна новае мастацтва. Віцебск на некалькі гадоў робіцца плянэтарным полюсам выяўленчае рэвалюцыі. Гэты выбух, што на пачатку ХХ стагодзьдзя азарыў віцебскія фэномэны Саламона Юдовіна, Мсьціслава Дабужынскага, Хаіма Суціна, Заіра Азгура, зацьміў і нацысцкія вогнішчы 1933-га, дзе спальвалі палотны тых самых авангардыстаў, і лямпы ў твар іхнім вучням на допытах НКВД 1937-га.

Менавіта Беларусь разгарнула на поўную сілу таленты францускага пісьменьніка Рамэна Гары й расейскага музыкі Ўладзімера Мулявіна, паэткі з роду Лермантавых Натальлі Арсеньневай, і найуплывовейшага езуіта ХІХ стагодзьдзя Габрыэля Грубэра, прарока каталіцтва й ідэоляга вуніі, Пятра Скаргі й яго візаві, вялікага праваслаўнага мітрапаліта ХVII стагодзьдзя Пятра Магілы... Сёньня мы сабралі лепшых зь іх разам. Упершыню. Для цябе. Ты чуў пра іх, ты іх ведаеш. Але табе абавязкова трэба пазнаёміцца зь імі асабіста. Калі цябе цікавіць нацыянальная ідэя ўласнай пэрсонай – адчыняй старонку. Цябе чакае сама Беларусь у чалавечым абліччы. Гэта ён, той самы Агінскі. Памятаеце, ля-мінор: мі – рэ – мі – фа – мі – до – до – сі – ля... Міхал Клеафас Агінскі з магнацкага роду Агінскіх, што займалі найважнейшыя дзяржаўныя пасады ў ВКЛ і збудавалі знакаміты канал.

Газета Шахцёр - городской справочно-информационный Новости Солигорска, фото и видео о Солигорске. размещение бесплатных объявлений, погода, курсы

Tityl-1-2 (9).indd - Kamunikat.org лі нашэнне зброі на караблі толькі пры наяўнасці прамой пагрозы жыццю экіпажа. Якая ж была радасць дацэнта і электрыка, калі эфір напоўніўся